maandag 16 april 2012

Moddergooien: wie heeft schuld aan ondergang Saab

"Bewindvoerder Guy Lofalk moet aansprakelijk worden gesteld voor de schade die hij Swedish Automobile heeft berokkend." "Nee, Victor Muller wist allang dat General Motors niet akkoord zou gaan met de Chinese ondernemingen Youngman en Pang Da als de nieuwe eigenaars van Saab."

Het was vanochtend een knap staaltje moddergooien in de rechtbank van het Zweedse Vänersborg. Daar moest Victor Muller –en met hem voormalig financieel directeur van Swedish Automobile Rob Schuyt, Saab’s hoofd techniek Mats Fägerhag en advocaat Guy Lofalk als bewindvoerder van Saab toen de onderneming in vrijwillige reorganisatie zat – opdraven om verantwoording af te leggen over het gevoerde reorganisatiebeleid en de failliete boedel van Saab. Het Zweedse automerk heeft een bedrijfsschuld van ongeveer 1,4 miljard euro en dat is volgens experts de grootste in de geschiedenis van Zweden.

Volgens Muller moet een claim aan het aan adres van Lofalk als bezitting aan de boedel van Saab worden toegevoegd. Hij vindt de vergoeding die Lofalk krijgt voor zijn periode als bewindvoerder, die Swedish Automobile (SWAN) moet betalen, onredelijk en stelt dat SWAN schade heeft geleden door de acties van Lofalk.

Lofalk op zijn beurt beweert, dat Muller wel degelijk op de hoogte was van het feit dat General Motors (GM) als voormalig eigenaar niet kon leven met de gedachte dat Chinese bedrijven Youngman en Pang Da Saab zouden overnemen. Muller verstrekte volgens hem verkeerde informatie en Youngman betaalde als overgebleven investeerder consequent te weinig en te laat. Als de rechter Lofalk in het gelijk stelt en vindt dat Muller de wet heeft overtreden, dan hangt de Nederlandse ondernemer/investeerder mogelijk een flinke straf boven het hoofd.

Ongenoegen
Muller heeft zijn ongenoegen over het opereren van Lofalk nooit onder stoelen of banken gestoken. Al eerder deed het Spyker-Saab Blog daarvan verslag (Lees ook: Muller en Lofalk op ramkoers). Wat Muller Lofalk kwalijk neemt, is dat hij werkte aan een deal waarin de Chinezen Saab volledig zouden overnemen (in plaats van een constructie waarin SWAN, Youngman en Pang Da elk een deelbelang zouden hebben).

Muller beweert altijd al gewaarschuwd te hebben dat GM nooit met een volledige overname akkoord zou gaan. Er lag een deal waarin Youngman en Pang Da respectievelijk 24 en 29,9 procent in Saab zouden nemen en SWAN de rest. Volgens Muller voldeed die deal aan de afspraken en had GM akkoord zullen gaan. Maar feit is, dat er niets van terecht is gekomen. GM liet destijds op zijn beurt nooit een serieus voorstel te hebben ontvangen.

Slechtst denkbare scenario volgens Muller
Op dit blog is al eerder uiteengezet dat een volledige overname van Saab het slechtst denkbare scenario voor Muller was. Swan zou dan zijn als holdingmaatschappij zijn grootste en belangrijkste bezit kwijt zijn en achterblijven met de verliesgevende sportwagendivisie Spyker (wat toen nog op de nominatie stond om verkocht te worden). SWAN zou dan niets meer zijn dan een lege huls en Muller zag zijn investering in SWAN/Saab in rook opgaan (uiteindelijk is dat laatste met het faillisement van Saab toch gebeurd).

Straatvechtersmentaliteit
Muller is strijdvaardig en legt ook een schadeclaim neer bij advocaat Lars-Henrik Andersson. Na het vertrek van Lofalk als bewindvoerder zou hij de zaak overnemen, maar Andersson trok zich uiteindelijk terug. Ook onderzoekt Muller of er meer claims voor contractbreuk en/of onrechtmatig handelen kunnen worden neergelegd. Het heeft er veel van weg dat Muller vecht om lijfsbehoud en gezichtsverlies. Het typeert hem: Muller geeft nooit op en laat een straatvechtersmentaliteit zien als hij -in zijn ogen- ongelijk krijgt.
Ondertussen strijd hij ook nog om het voortbestaan van Spyker, dat niet is verkocht en nog het enige is wat Muller overheeft.

Hopelijk leidt deze rechtszaak tot een antwoord op de vraag die altijd boven het faillissement van Saab is blijven hangen: waarom werd er een overnamedeal gewerkt met een Chinese partij als GM in the end met geen enkele Chinese partij akkoord zou gaan? Was dat tegen beter weten in, of niet?